Roboty modułowe

Roboty modułowe – roboty, czy też układy automatyczne, składające się z kilku lub kilkunastu podzespołów zdolnych do samodzielnego funkcjonowania. Po raz pierwszy w Serii spotykamy się z nimi już w Gangu Niewidzialnych Ludzi – znajdują się na wyposażeniu programu AI Mortena. Korzystają z nich również Agenci w czerni. Powstały na bazie wynalazków opracowanych m.in. przez Tatę Felixa.

Zastosowanie

Morten wykorzystywał swoje roboty w kilku momentach książki. Ich możliwość do zmiany kształtu przydała się chociażby podczas obrabowania banku – roboty ze sprzętu sprzątającego przetransformowały się w zdolnych do dokonania rabunku ludzi. Podczas unikania pościgu nastąpiła sytuacja odwrotna. Możliwość do przyjmowania postaci humanoida, jak i automatu z jedzeniem, zapewniała olbrzymie możliwości kamuflażu – dzięki temu Morten mógł np. śledzić ruchy przyjaciół, umiejscawiając kilka ze swoich robotów w szkole. Zaletą robotów modułowych była także możliwość przyjmowania kształtów i rozmiarów odpowiednich do danego celu (np. robot będący jedynie palcem większego układu mógł działać samodzielnie pod postacią jaszczurki, i tym samym pozwolił Mortenowi na ucieczkę z dachu Silver Tower). Roboty mogły przybierać nie tylko postać przypominającą wyglądem człowieka lub sprzęt użytku domowego, ale także łącząc się ze sobą, potrafiły stworzyć olbrzymich rozmiarów robota-niszczyciela, za pomocą którego Morten planował zabić trójkę przyjaciół.

W czternastej części Morten chciał użyć robotów modułowych do szpiegowania Buckingham Palace, rozdając finalistom olimpiady informatycznej kulki-części robota, który stał się psem, jednak szpieg nie miał z nim połączenia, gdyż Net zniszczył swoją piłkę, w której była antena.

Budowa i wygląd

Główną cechą szczególną robotów związaną z ich budową było to, że każdy z modułów posiadał własną jednostkę centralną (czyli układ sterujący), przenoszącą jedną z kopii programu Morten. Jednocześnie poszczególne moduły miały możliwość łączenia się ze sobą i tworzenia większej całości, poddanej kontroli jednego tylko ośrodka głównego. Kolejną (zaadaptowaną później przez Felixa w konstrukcji Golema) cechą urządzeń była możliwość przekazywania całej dostępnej energii do jednego tylko podzespołu (np. do jednego z ramion). Roboty zostały wykonane z tradycyjnych materiałów (głównie stali i stopów aluminium), jednak ich układy scalone nie zostały przystosowane do pracy w wilgoci (przez to w czasie ulewy na dachu Silver Tower nastąpiło zwarcie, które doprowadziło do spalenia robota Mortena). Zaawansowana technologicznie budowa, dająca możliwość przebudowy robota i w efekcie zmiany wyglądu, pozwalała temu samemu robotowi (przy zachowaniu pełnej funkcjonalności we wszystkich stanach) przybierać formę zarówno lodówki, jak i kobiety. Roboty napędzane były przez siłowniki elektryczne (w przeciwieństwie do konstrukcji Golema, opartej głównie na hydraulice).

Przybierane postacie

Znane przybierane przez roboty postaci to:

• lodówka,
• automat sprzedający batony i napoje,
• człowiek,
• kserokopiarka,
• radio,
• różne sprzęty domowe (np. czajnik),
• pies.

Cechy szczególne

Cechy szczególne robotów modułowych Mortena to w dużym skrócie:

• możliwość łączenia się w większe moduły,
• możliwość zmiany wyglądu zewnętrznego,
• możliwość przekazywania całej energii do jednego z modułów.

Wady

Główną wadą konstrukcji okazał się brak odporności na wodę.