Samopisz

I Czym jest samopisz?

Samopisz jest praktycznym wynalazkiem, który można przyrównać do własnej dłoni lub do osobistej sekretarki. Napisze wszystko, co mu się podyktuje - pismem użytkownika, nawet na kartce wyrwanej z zeszytu, tuszem z pierwszego lepszego długopisu. Jest bardzo poręczny – lekki, ma wielkość pudełka chusteczek higienicznych i można go schować do eleganckiego futerału. Można go wziąć gdzie się chce! Jego zalety nie ograniczają się do oszczędzania swojej dłoni. Samopisz zapewnia niezwykłą wygodę przy braku czasu, jest kołem ratunkowych dla osób np. ze złamaną ręką i pomocą dla każdego, kto posiada dysleksję bądź dysgrafię (myślę, że Felix wynalazłby samopisz właśnie ze względu na Neta).

II Instrukcja obsługi

Obsługa samopiszu jest banalnie łatwa. Wystarczy włożyć w oznaczone miejsce (patrz rys.) dowolną kartkę papieru A4 lub A5 oraz dostarczyć dowolnego tuszu. Może to być wkład do długopisu lub nabój do pióra. Trzeba go włożyć w odpowiednie miejsce (patrz rys.). To wszystko. Nie trzeba nawet się kłopotać ponownym skręcaniem długopisu, można jego części wrzucić do specjalnego otworu, samopisz zrobi to sam. Acha, nie można jeszcze zapomnieć o uruchomieniu urządzenia włącznikiem ;) Już po kilku sekundach można dyktować. Przydatnym narzędziem jest kasownik (guzik w górnej części obudowy). Jeśli naciśnie się go raz, maszyna rozpoczyna nowy akapit; jeśli dwa – kończy pracę, jeśli się go przytrzyma – skreśla ostatni wyraz. Urządzenie działa na energię elektryczną, można go zasilać trzema bateriami AA. Samopisz posiada również akumulator, więc drugą opcją jest włączenie w wejście USB ładowarki. Czytelne diody informują użytkownika o ewentualnych problemach.

III Sposób działania a) składanie długopisu Wrzucone przez otwór części długopisu przesuwają się po pochyłej w kierunku mechanicznej, sześciopalczastej łapy. Składa go ona do pierwotnej postaci i posyła do miejsca odbioru długopisu (patrz rys.)

b) drukowanie dyktowanego tekstu Wypowiadany tekst zostaje zrejestrowany przez mikrofon pojemnościowy i trafia do niewielkiego komputera, gdzie fale głosowe zostają zapisane w postaci słów i przekazane w postaci impulsów elektrycznych do aluminiowego wałka, który zostaje w odpowiednich miejscach naelektryzowany dodatnio. Dla odmiany tusz, który zostaje minipompką wyssany z wkładu lub naboju, jest elektryzowany ujemnie. W ten sposób tusz, kiedy trafia do wałka, „przykleja się” do odpowiednich miejsc, zgodnie z prostą zasadą przyciągania się „minusów” i „plusów”. Również papier, gdy tylko trafi do samopiszu, zostaje naładowany dodatnio i przesunięty przez ruchome gąsienice do wałka, gdzie zgodnie z tą samą zasadą tekst zostaje przeniesiony na kartkę i poddany działaniu wyższej temperatury, dzięki której tusz wnika w włókna papieru. Aby maszyna nie uległa przegrzaniu, całość chłodzi wentylator. Wszystko jest kontrolowane przez niewielki komputer.

IV Elastyczność wynalazku

Samopisz potrafi rozpoznawać głos i łączyć go z wgranym charakterem pisma. Swoje pismo można wgrać używająć najzwyklejszego touchpada lub wybrać jedno z zapisanych „czcionek” wśród których możemy znaleźć idealną kaligrafię, pismo techniczne i klasyczne, typowe pierwszym klasom podstawówki litery. Samopiszu można używać również jako podręcznej drukarki – wystarczy podłączyć klawiaturę.