Franciszek Leszczyński

Franciszek Leszczyński - polski chemik mieszkający w Londynie. Badał związki zawarte w oczyszczaczach powietrza, perfumach, jedzeniu, napojach i papierosach produkowanych przez korporację Johna Retmona. Twierdził, że mają one negatywny wpływ na ludzi, ale projekt nazywał się Smak Tolerancji, więc ludzie Retmona oczernili go, a jego uznano za wroga tolerancji. Po odrzuceniu ustawy Bezpieczne Dorastanie, w Instytucie Badań Nadzwyczajnych otworzono Wydział Technologii Żywienia, a profesor Leszczyński został jego dyrektorem.

Wygląd

Jest pulchnym pięćdziesięciolatkiem z kozią bródką i małych okrągłych okularach. Przestał dbać o siebie, więc wygląda starzej. Jest przygarbiony, ma potargane włosy i nieregularną brodę. Podczas spotkania z Laurą przebrał się z brudnych ubrań w czystą, choć wygniecioną marynarkę.

Dom

Profesor mieszka w biedniejszej dzielnicy Londynu. Budynki są mało reprezentacyjne, ogrody zaniedbane, a ludzie jeżdżą starymi samochodami. Dom profesora wygląda na opuszczony – okna są brudne, a na dodatek jedno jest zbite i zakryte grubą folią od wewnątrz. Furtka zwisa na jednym, zardzewiałym zawiasie. W środku unosi się woń stęchlizny i dymu tytoniowego. Pod ścianami stoją puste słoiki oraz pogniecione kartony i gazety. W kuchni piętrzą się nieumyte naczynia. Okna są zasłonięte kotarami tak, że do środka dochodzi bardzo mało światła słonecznego. Z popielniczki wysypują się niedopałki papierosów, a część z nich leży na podłodze, gdzie wypaliły w dywanie dziurę. Profesor posiada dużo prasy naukowej, jednak wszystkie gazety pochodzą sprzed pół roku lub jeszcze wcześniej.

Badania i życie codzienne

Pół roku przed wydarzeniami w książce profesor Leszczyński badał jedzenie firmy Retmon Food Company. Badał je inaczej niż reszta naukowców. Zgadzał się z nimi, że same nie stanowią zagrożenia, jednak twierdził, że wewnątrz ludzkiego organizmu działają już one negatywnie. Powodują wtedy otępienie, a efekt pogłębia się, kiedy ludzie słuchają monotonnych, rytmicznych dźwięków. Ludzie Retmona widzieli w nim zagrożenie, więc upokorzyli go, a społeczeństwu wmówili, że jest on nietolerancyjny. Profesor zaszył się w domu, gdzie przez wiele miesięcy siedział smutny. Stał się obojętny na wydarzenia, które następowały oraz nieufny wobec ludzi. Zachował jednak wyniki swoich badań i kiedy Laura przyszła do niego, zrobiła zdjęcia notatek. Z pomocą Manfreda wysłała je do wielu laboratoriów, które miały potwierdzić wyniki badań Leszczyńskiego.