Bezpieczne Dorastanie

Bezpieczne Dorastanie - projekt ustawy mającej na celu wszczepianie dzieciom lokalizatorów z dodatkowymi funkcjami, czyli w zasadzie komplantu. Według oficjalnych danych miał lokalizować dzieci w razie niebezpieczeństwa.

Prawdziwe działanie

Lokalizatory okazały się być komplantami wszczepianymi do mózgu, i służący do podobnych celów, co tego typu urządzenia w roku 2060. Poza tym miał jeszcze jedną opcję: przejmował kontrolę nad mózgiem, zmuszając go do robienia, a nawet myślenia inaczej. Nika, która miała wszczepiony komplant, opisywała to uczucie jako sztuczny wstyd i sztuczną satysfakcją. Na początku wszystko działo się normalnie, lecz jakaś nieznana siła kazała zachowywać się w pewien określony sposób. Kiedy spełniała polecenia, pojawiała się sztuczna satysfakcja, a kiedy działała wbrew zamierzeniom, wypełniał ją sztuczny wstyd. Jedynym sposobem na uniknięcie kary, było robienie tego, co było wymagane.
Komplant potrafił również przechwytywać zapisy z uszu i oczu. Nie posiadał pamięci operacyjnej, dlatego w większości przestawał działać, kiedy tracił połączenie z internetem. Jednak posiadał pamięć służącą za bufor danych, kiedy nie ma zasięgu. W ten sposób nadal nagrywał dźwięk i obraz.

Opinia

Mimo braku wiedzy o prawdziwym zastosowaniu komplantu, większość ludzi według sond ulicznych, była przeciw ustawie.

Projekt ustawy

Za projekt Bezpieczne Dorastanie był odpowiedzialny Morten, działający za pośrednictwem Johna Retmona, którego prawdziwe nazwisko brzmiało inaczej. W przeciągu dwóch lat stworzył własną korporację, w skład której wchodziła firma Retmon PR & Consulting, doradzająca rządowi Jej Królewskiej Mości. Aby przegłosować zbiór ustaw wchodzących w skład Bezpiecznego Dorastania, wymyślił kilka innych ustaw, takich jak:

Smak Tolerancji

Dopusczała ona do sprzedawania w sklepach i wydawania w restauracjach jedynie półprodukty stworzone przez Retmon Food Company, inną firmę Johna Retmona. Półprodukty te, całkowicie sztuczne zawierały substancje, nazwane przez Felixa, Neta, Nikę i Laurę ogłupiaczami. Działały tylko po zmieszaniu w ludzkim ciele, co udowodnił Franciszek Leszczyński, ściągając na siebie media. Powodowały one zaćmienie, możliwe do odwrócenia przez wodę do golenia, której używał John Retmon i jego Grafitowi Eleganci.

Muzyka bez Nienawiści

Była walką o niepuszczanie w miejscach publicznych muzyki nieodpowiedniej. Zanim muzyka mogła być odgrywana w restauracjach itp. musiała być zatwierdzona przez komisję, która akurat wakacje. Skutkowało to tym, że jedynym zatwierdzonym albumem była płyta Youngs for Future. Album składał się z rytmicznych dźwięków, co według Franciszka Leszczyńskiego potęgowało efekt zaćmienia.

Poza tym, firma Retmon Research & Consulting przygotowywała fałszywe sondaże internetowe, co było możliwe dzięki danym z Ministerstwa Edukacji, które wyciekły podczas Olimpiady Informatycznej. Co więcej, Retmon porwał Nikę i wszczepił jej komplant, aby wykorzystać jej talent do telekinezy.

Zakończenie

Ustawa nie została przyjęta, a to dzięki staraniom przyjaciół i Laury. W dzień głosowania Izby Gmin Felix wybrał się do hotelu Melius Cras, gdzie znajdowała się serwerownia odpowiadająca za fałszywe sondaże. Dał Królowi Szczurów plany budynku (które uprzednio posiadł), a jego szczury przegryzły ostatni kabel zasilający serwerownię, odcinając ją od prądu. Laura udała się do mieszkania Franciszka Lesczyńskiego, wysyłając jego badania do najważniejszych laboratoriów na świecie, za pośrednictwem Manfreda. Net udał się pod pałac Westminster, próbując wyciągnąć stamtąd Nikę. Ta z kolei, w czasie przerwy na lunch nożem usunęła Retmonowi komplant.